Rozdział 25: Oświadczyny?

- Violetta.. - zacząłem nie pewnie i nabrałem powietrza. Natomiast ona spojrzała na mnie zapłakanymi oczami. Patrzyłem w nie i układałem sobie w głowie zdania i co powinienem jej w takiej sytuacji powiedzieć. Przecież ja ją oskarżyłem o zabicie dziecka. Wytłumaczenie, że powiedziałem tak pod wpływem złości nie jest wymówką. Jestem pewien, że te słowa ją zraniły i możliwe wyrządziły jakiś uraz do mnie. Może nawet przestała mnie kochać. Widziałem w jej oczach, że oczekuje odpowiedzi więc po prostu powiedziałem co czułem
- Przepraszam. Wiem, że to nic nie zmieni i moje wytłumaczenia, że poniosły mnie emocje także, ale zrozum mnie. Dowiedziałem się, że miałem dziecko, o którym istnieniu nie wiedziałem a później o jego śmierci. Wiem, że tobie także nie było łatwo z tą sytuacją, ale gdybyś mi tylko o tym powiedziała wszystko potoczyło by się inaczej. Możliwe, że nasze dziecko by żyło a my bylibyśmy jeszcze szczęśliwsi niż teraz. Nie pomyśl sobie, że cię obwiniam o to iż mi nie powiedziałaś, ale to boli. Boli mnie, że ukrywałaś przede mną tak ważną sprawę przez prawie dwa lata. Lecz dopiero dzięki pewnej osobie zrozumiałem, że to był sprawdzian dla nas i naszego związku. Los chciał sprawdzić czy nasza miłość jest tak silna by przetrwać tą sytuację - przerwałem moją wypowiedź, którą mówiłem prosto z serca. Spojrzała na mnie ze smutkiem w oczach natomiast ja pocałowałem ją czule w usta - Kocham Cię, cholernie Cię kocham - dodałem wpatrując się w jej przepiękne oczy
- Leon ja ....

- Wiem, że trudno będzie ci wybaczyć mi te okropne słowa, które powiedziałam. Możesz mnie ukarać w jakikolwiek sposób tylko proszę nie odchodź ode mnie. Nie zostawiaj mnie. Zostań najlepiej na zawsze - mówiłem to łamiącym głosem. Nie chce jej stracić przez moją głupotę i nie porozumienie. Wiem, że ona jest tą jedyną. Ona w przyszłości zostanie moją żoną i matką moich dzieci. Nic nie powiedziała tylko wtuliła się we mnie. W duszy dziękowałem Bogu za to, że obdarzył ją tak dobrym sercem.
- Kocham Cię i zostanę na zawsze - oznajmiła tuląc się do mojego torsu. Uśmiechnął się na te słowa po czym jeszcze mocniej ją do siebie przytuliłem

Francesca

Stałam własnie w kuchni przygotowując kolację dla mnie i mojego kochanego męża. Cieszę się, że wyjaśniliśmy sobie wszystko i zdecydowaliśmy iż poczekamy jeszcze z dzieckiem. Jesteśmy jeszcze za młodzi na tak odpowiedzialny krok w naszym życiu. Nie jesteśmy także zbyt długo małżeństwem. Kocham się, to prawda, ale nie można przewidzieć wszystkiego. Życie pisze różne scenariusze. Nagle usłyszałam dźwięk dzwonka co oznaczało tylko jedno. Mamy niezapowiedzianego gościa. Podeszłam do drzwi po czym je otworzyłam i ujrzałam Diego. Uśmiechnęłam się do niego po czym wpuściłam go do środka.
- Co cię do nas sprowadza? - zapytałam siadając na kanapie co ona po chwili uczynił to samo.
- Jest Marco? - odpowiedział pytaniem na pytanie.
- Na górze. Kąpie się - powiedziałam i uśmiechnęłam się w tym samym czasie jak na zawołanie po schodach zaczął schodzić mój mąż. Zdziwił się na widok swojego przyjaciela a następnie usiadł na fotelu na przeciwko.
- Mam do was wielką prośbę - zaczął nie pewnie Diego a my spojrzeliśmy na niego dając znak, że mam mówić dalej - Mogę u was zamieszkać na jakiś czas? - zapytał z wielką nadzieją w głosie. Spojrzałam na mojego męża, który zrobił dokładnie to samo co ja. Oboje patrzyliśmy na siebie próbując wyczytać a siebie nawzajem odpowiedź. Mój wzrok powędrował na Diego, który wyczekiwał niecierpliwie odpowiedzi. Powróciłam wzrokiem na Marco, który ledwo widocznie kiwnął twierdząco głową.
- Jasne - odpowiedziałam z uśmiechem co po chwili odwzajemnił nasz przyjaciel. Nie chcieliśmy wnikać dlaczego poprosił nas o to. Pokazałam mu, w którym pokoju będzie tymczasowo mieszkał po czym wniósł swoje dwie walizki. Natomiast ja wróciłam do gotowania a oni nakryli do stołu po czym usiedli na kanapie.

Violetta

Postanowiliśmy razem z Leonem, że dzisiejszy dzień spędzimy w naszym apartamencie. Tylko we dwoje ciesząc się swoim towarzystwem. Postanowiliśmy obejrzeć jakiś film ale po kilku minutach znudziło nam się oglądanie więc uznaliśmy, że zrobimy sobie nawzajem coś do jedzenia. Co było błędem ponieważ później musieliśmy sprzątać całą kuchnię. Na samym końcu postanowiliśmy wziąć wspólną kąpiel co też nie wyszło na dobre gdyż zaczęliśmy się chlapać i cała łazienka była mokra a konsekwencje były takie, że Leon się poślizgnął i nabił sobie siniaka na prawym boku. Aktualnie leżymy wtuleni w siebie na naszym wygodnym łóżku i rozmawiamy.
- Chciałabyś ze mną zamieszkać? - zapytał mnie mój ukochany gładząc ręką mojej rozgrzane od jego dotyku ramię.
- Jasne, że tak. Dziwne, że w ogóle pytasz - zaśmiałam się i pocałowałam go delikatnie w tors, na którym leżałam. Uśmiechnął się na ten gest i cmoknął mnie w czubek głowy.
- Czyli jak wrócimy to wprowadzisz się do mnie? - zapytał z nadzieją w głosie a ja tylko podniosłam głowę i pocałowałam delikatnie. Leżeliśmy w ciszy delektując się swoim towarzystwem i ciepłem jakie od nas biło, szczęściem jakie odczuwamy kiedy jesteśmy razem i miłością jaką się darzymy.
- Wiesz co lubię w Tobie najbardziej? - zapytałam przerywając ciszę, w której było słychać tylko nasze oddechy.
- Co? - odpowiedział pytaniem na pytanie zaciekawiony.
- To, że jesteś tylko mój - powiedziałam z uśmiecham na twarzy po czym wtuliłam się w niego jeszcze bardziej a on się lekko zaśmiał.
- Już zawsze będę twój a ty będziesz moja, zamieszkamy razem, zostaniesz moją żoną i urodzisz mi dzieci - mówił patrząc w sufit a ja się uśmiechnęłam.
- Mam to uznać za oświadczyny? - zapytałam z powagą a ona się zaśmiał po czym na mnie spojrzał.
- Nie. Jak będę ci się oświadczał to zrobię to w romantyczny sposób a nie leżąc na łóżku w samych bokserkach - powiedział co wywołało na mojej twarzy szeroki uśmiech.
- Ja tam lubię jak jesteś w samych bokserkach a jeszcze bardzie to bez nich - szepnęłam mu na ucho uwodzącym głosem. Natomiast on się uśmiechnął, podniósł lekko i ułożył tak, że znajdował się nade mną podpierając swoimi silnymi rękoma.
- Robi się gorąco - wymruczał mi w usta po czym zaczął całować moją szyję a ja się cicho zaśmiała a następnie rozkoszowałam tymi pocałunkami - Bardzo gorąco - powiedział i zszedł pod kołdrę po czym przyłożył swoje cudne usta do mojego brzucha a następnie mocno dmuchną i w ten sam sposób wywołało to u mnie tak jakby łaskotanie więc po pokoju rozeszła się fala mojego śmiechu - Viola lubi takie zabawy - wymruczał i powtórzył poprzednią czynność tylko, że dłużej. Nie mogłam powstrzymać śmiechu. Jednak po chwili przestał i zaczął całować mój brzuch idąc w górę aż w końcu dotarł do moich ust, na których złożył czuły pocałunek. Spojrzał na mnie i się uśmiechnął po czym z powrotem położył się na swoje miejsce. Zaśmiałam się patrząc na niego.
- Dobranoc Kochanie - odezwał się, cmoknął mnie jeszcze raz w usta i zamknął oczy.
- Wariat - powiedziałam cicho a następnie znowu się zaśmiałam natomiast on chyba to usłyszał, bo otworzył oczy i skradł mi słodkiego buziaka.
- Kochający Cię wariat - odpowiedział i puścił mi oczko po czym próbował zasnąć. Pocałowałam go ostatnio raz w usta, wtuliłam się w jego rozgrzany tors i nawet się nie spostrzegłam kiedy zasnęłam.
**********************************
Krótki. Nie mam czasu na notkę. Zapraszam na drugi blog ponieważ pojawił się Epilog. Mam nadzieję, że podoba się wyczekiwany rozdział. Dobranoc <3 4:50 a ja dopiero idę spać. Hardcor!!
PS: PRZEPRASZAM ZA BŁĘDY NIE MAM CZASU SPRAWDZIĆ.
PS2: Przepraszam z Caps Lock :***